تعیین زمان مناسب گردشگری فریدونشهر با استفاده از شاخص tci

شرایط حاکم بر هوا، نوع اقلیم و توریسم سه پارامتر مهمی هستند که به طرق متفاوت با یکدیگر در ارتباط بوده و در دو مقیاس جهانی و محلی دارای اهمیت می باشند. گردشگری، صنعتی به شدت وابسته به آب و هوا و تغییرات آن می باشد. به لحاظ وابستگی این صنعت به آب و هوا، شاخه ای به نام آب و هوا شناسی گردشگری (tourism climatology) به وجود آمد که به بررسی نقش جایگاه آب و هوا به عنوان یک منبع جاذبه و دارایی اقتصادی در این صنعت می پردازد. ایران از لحاظ تنوع گردشگری در دنیا جزء پنج کشور برتر محسوب می شود، از اینرو آگاهی از جاذبه ها و توان های طبیعی به ویژه اقلیمی در گستره ی جغرافیایی ایران از اهمیت به سزایی برخوردار است. همچنین شناخت آسایش زیست اقلیمی در مناطق مختلف جغرافیایی، می تواند به فرآیند برنامه ریزی و توسعه منطقه کمک نماید. راحتی و سلامت انسان در محیط طبیعی، رابطه مستقیمی با وضعیت اقلیمی دارد. امروزه مطالعات و بررسی های بیوکلیمای انسانی، پایه و اساس برنامه ریزی های شهری، عمرانی، سکونتگاهی، معماری، جهانگردی و غیره می باشد. در این پژوهش شهرستان فریدونشهر از لحاظ آسایش اقلیمی با شاخص اقلیم گردشگری tci، بیکر، ترجونگ، اولگی، با استفاده از داده های آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک فریدونشهر طی سالهای (2012 – 1983) مورد ارزیابی قرار گرفت، تا شرایط آسایش مطلوب ناحیه در مقیاس ماهانه تعیین گردد، که در استفاده بهینه از جاذبه های توریستی و توسعه صنعت گردشگری دارای اهمیت فراوان می باشد. این تحقیق از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی و تحلیلی است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که منطقه دارای یک دوره اوج آسایش زیست اقلیمی در ماههای می (اردیبهشت) تا اکتبر (مهر) بهترین ماه های سال از نظر اقلیم گردشگری در این شهر می باشد. این در حالی است که ماه های ژانویه، فوریه و دسامبر که برابر ماههای دی، بهمن و آذر در سطح شهرستان بدترین شرایط اقلیمی را برای انجام فعالیت های گردشگری داراست.